Grodzisko w Płoszczynie

Średniowieczny Zamek Przejściowy w Płoszczynie, nazywany potocznie „grodziskiem”, położony na kulminacji jednego z wzniesień Chrośnickich Kop należących do Gór Kaczawskich. Dochodzi się do niego wędrując przez malowniczo położoną wieś Płoszczyna (niem. Flachenseifen). Zachowana w pierwotnej nazwie końcówka -seifen (wiązana z wypłukiwaniem kruszców zalegających w złożach okruchowych) potwierdza, że również Płoszczyna powstała w związku z górniczą eksploatacją.
Płoszczyński zamek składa się z dwóch członów otoczonych obwodami obronnymi. Jego centralną część o wymiarach około 80 x 60 m chronią dwa wały (zewnętrzny i wewnętrzny), które rozdziela sucha fosa. Od północnego zachodu przylega do niego – mniejsze od głównej części zamku (około 40 x 60 m) – podzamcze, które bronione było wałem i fosą (widoczną głównie od strony południowej).
Zamek datowany jest na drugą połowę XIII wieku, po początek wieku XIV. Specjaliści wskazują na zlokalizowany w otoczeniu zamku – na stoku przeciwległego do niego wzgórza – ciąg szybowych wyrobisk górniczych, układających się liniowo na długości blisko 80 m (założenie mogło więc służyć także jako miejsce zabezpieczenia urobku przed przewiezieniem go do książęcej stolicy – zapewne Legnicy).
Według źródeł historia wydobycia kruszców trwała w Płoszczynie zdecydowanie dłużej niż dzieje samego zamku – w 1479 roku wymienione są w tej miejscowości kopalnie, natomiast dokumenty z 1519 roku podają nawet nazwy dwóch sztolni – Heilige Ufferstehung (Zmartwychwstanie) oraz Sant Elisabet (Święta Elżbieta).