Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła

Malowniczo położony kościółek, w znacznym oddaleniu od wsi, pomiędzy nią, a Strupicami, które współcześnie są osiedlem mieszkaniowym Jeleniej Góry – Zabobrze, wybudowany został w 1574 roku jako woto ocalałych od zarazy (czarna śmierć?). Być może z tego powodu wzniesiono budowlę znacznie oddaloną od wsi przy cmentarzu, na którym pochowano licznych zmarłych. Ciekawostką jest, że w czasie jej budowy większość mieszkańców uznawała potestantyzm. Dlatego wkrótce po wybudowaniu kościoła przez grupkę ocalałych katolików świątynię przejęli ewangelicy.
Kościół tworzy prostokątna, dwuprzęsłowa sala, do której od północy przylega prostokątna zakrystia. Prezbiterium jest sklepione kolebkowo z głębokimi lunetami, tworzącymi układ krzyżowy. Na całej długości ściany zachodniej i północnej zachowała się drewniana empora, wsparta na słupach, z których północny trzon o formie warkocza.
Bryła kościoła bardzo prosta, nakryta wspólnym, dwuspadowym dachem oraz ośmioboczną sygnaturką. Od zachodu istnieje ostrołuczny portal.
We wnętrzu zachował się barokowy ołtarz główny z drugiej ćwierci XVII wieku, ambona z lat 1654 – 1654, prospekt organowy z XVIII wieku, a także kilka obrazów z XVIII wieku.

Dom Gwarków

Jeżów Sudecki należy do najstarszych osad położonych w okolicach Jeleniej Góry. Wieś położona jest w odległości 7 km w kierunku południowo-zachodnim od Jeleniej Góry, przy drodze do Lwówka Śląskiego.
Istnienie wsi zostało źródłowo udokumentowane już w 1299 roku. W tym roku książę Bolko I wydaje nakaz, aby mieszkańcy wsi przerabiali swoje zboże w Nowym Młynie „Hausberge” pod Jelenią Górą. Z połowy XIV wieku pochodzi informacja o sprowadzeniu przez księcia Bolka II górników z Saksonii.
W roku 1506 całą wieś zakupuje rada miejska Jeleniej Góry. Mniej więcej w tym czasie zostają odkryte w okolicach wsi złoża rud srebra i złota z tego powodu wzrosło zainteresowanie osadą. Rada Miejska nie angażowała jednak w działalność wydobywczą własnych środków, lecz wydzierżawiła teren wyspecjalizowanym górnikom z Saksonii. Sprowadzeni robotnicy zostali przyjęci przez miejscową ludność niechętnie. Odnotowane są liczne zatargi i niszczenie szybów górniczych. Być może to zmusiło radę miejską Jeleniej Góry do wybudowania na terenie wsi sześciu gospód przeznaczonych dla sprowadzonych górników, zwanych wtedy gwarkami. Najprawdopodobniej jedną z takich gospód był „dom gwarków”. na co wskazuje zachowana data 1601 rok i jego usytuowanie w pobliży szybów górniczych.
Przypuszczalnie obiekt pełnił funkcję karczmy do momentu upadku górnictwa, co nastąpiło po wojnie trzydziestoletniej. Następnie karczma przejęła funkcję stodoły i budynku gospodarczego dla powstałego na posesji w XVIII wieku nowego budynku mieszkalnego. Budynek wznosi się na wysokiej kamiennej podmurówce, dwukondygnacyjny, na rzucie prostokąta, jednotraktowy, o konstrukcji słupowej, nakryty dachem gontowym dwuspadowym. Na elewacjach pól szkieletu zachowane są dekoracje sgraffitowe o formie rozetek. Zdaniem wielu historyków stanowi najstarszy zachowany budynek drewniany na Dolnym Śląsku.

Krzyż Kozacki

– Jeżów Sudecki – krzyż łaciński (kozacki), przy drodze do Płoszczyny, o wymiarach 82x58x24 cm lokalizacja N-50o 56’9,78” E-15o 44’25,55”.

Wzmianka w kronice głosi, ze w okresie wojen napoleońskich dnia 22 sierpnia 1813 roku koło wsi doszło do jakiejś potyczki, w której poległo 3 Kozaków i 5 Francuzów. Wydarzenie te upamiętniono postawieniem krzyża.