Szlak zaczyna się w Siedlęcinie, przy Gościńcu PTTK „Perła Zachodu”, gdzie znajduje się restauracja i jest możliwość noclegów. Stylowy, drewniany obiekt zbudowano w latach 1926-27, na wysokim lewem brzegu rzeki Bóbr, przy okazji budowy pobliskiej zapory i elektrowni.

Szlak czarny, wraz z szlakami żółtym i zielonym oraz trasą rowerową ER-6 Dolina Bobru prowadzi w dół, drogą asfaltową, lewym brzegiem Jeziora Modrego. Jezioro powstało po przegrodzeniu rzeki Bóbr zaporą w latach 1924-25. Po lewej stronie szlaku, tuż przy drodze widoczne pojedyncze skałki dochodzące do 10 m wysokości. Po dojściu do zapory widzimy po przeciwnej stronie jeziora, tuż przy zaporze ciekawostkę geomorfologiczną – marmity. Są to kuliste wgłębienia w skale, powstałe przez tysiącami lat przez ruch wirowy kamienia wprawionego w ruch, w skalistym dnie rzeki, najczęściej pod wodospadami. Te okazy wydobyto z dnia rzeki Bóbr podczas budowy zapory i wmontowano w pionowe, skalne zbocze. Dalej poruszamy się w dół drogą asfaltową, po obu stronach porośniętej drzewami.

Rzeka Bóbr, która ciągle nam towarzyszy po prawej stronie drogi oddziela dwa obszary górskie: na prawym brzegu są to Góry Kaczawskie, a na lewym Pogórze Izerskie. Mijamy zalesioną wyspę na rzece Bóbr, która nosi nazwę Modrzewiową Wyspą, z racji występowania tu tych właśnie drzew. Docieramy do pierwszych zabudowań Siedlęcina i do skrzyżowania z drogą asfaltową (ul. Górna), która w lewo prowadzi do Siedlęcina Górnego, a w prawo do wsi. Szlak żółty odbija w lewo, do Maciejowca, a nasz czarny, razem z szlakiem zielonym w prawo przez stalowy most na Bobrze. Za mostem szlaki skręcają w lewo, w kierunku widocznej bramy pomiędzy budynkami dawnego folwarku. Z dala widoczna Wieża Książęca, do której oba szlaki doprowadzają. Ta mieszkalna kiedyś wieża pochodzi z lat 1313-1315 (wg ostatnich wynik badań dendrologicznych), jako fundacja księcia Henryka I jaworskiego. Przy lipie sądowej szlaki skręcają w prawo, okrążają wieżę i dochodzą do asfaltu (ul. Długa), na której skręcją w prawo. Tuż przy drodze, na wzniesieniu po lewej stronie późnogotycki kościół św. Mikołaja z wątkami z XIV wieku. Szlak wiedzie między zabudowaniami. Po chwili sza zielony odbija w lewo, a nasz szlak czarny dochodzi do skrzyżowania z drogą Jelenia Góra – Wleń (ul. Lwówecka). Przecinamy tę drogę i po 70 metrach kierujemy się w kierunku wiaduktu pod torami kolejowymi, w ul. Ogrodową. Przechodzimy przez tunel pod torami. Po przejściu ok. 200 metrów, na rozwidleniu dróg – kierujemy się w prawo. Ciągle pomiędzy zabudowaniami podążamy droga asfaltową, wznoszącą się lekko w górę. W górni części wsi skręcamy pod katem prostym w prawo, w ul. Płoszczyńską i podążamy pomiędzy zabudowaniami drogą asfaltową do ostatnich zabudowań Siedlęcina. Dalej przez pola wiedzie kamienista droga polna, z której w kierunku południowo-wschodnim doskonały widok na niżej położone zabudowania Jeżowa Sudeckiego oraz Jelenią Górę, a w oddali, na horyzoncie – Karkonosze. W kierunku wschodnim obszerny widok na Góry Kaczawskie. Szlak doprowadza nas do ściany lasu – po prawej stronie. Skrajem lasu idziemy drogą polną do skrzyżowania dróg polnych. Skręcamy w lewo, by po ok. 400 metrach dojść do następnego skrzyżowania. Tu w lewo odbija krótki szlak żółty, doprowadzający do dawnych dwóch pieców wapienniczych z XVIII i XIX wieku. Szlak czarny skręca w drogą leśną w prawo, by po ok. 300 metrach spotkać szlak niebieski, z którym skręca w prawo w kierunku wsi Płoszczynka. Szlaki doprowadzają nas do drogi asfaltowej Jeżów Sudecki – Czernica. Szlak niebieski skręca w lewo, a nasz czarny w prawo, by po pokonaniu ok. 50 metrów drogą asfaltową skręcić w lewo, w polną drogę biegnącą skrajem lasu. Zaraz szlak wraz z drogą wchodzą do lasu, by po ok. 1,3 km droga leśna wyprowadziła nas na polanę śródleśną. Dalej lewym skrajem lasu na otwartą przestrzeń i do pierwszych zabudowań Jeżowa Sudeckiego. Schodząc w dół, pomiędzy nowo wybudowanymi domami dochodzimy do ul. Długiej. Tu skręcamy w lewo, w kierunku widocznego w oddali stożkowanego wzniesienia (Stromiec – 551 m). Przechodzimy obok zakładów drzewnych, przy których skręcamy w prawo, w kierunku Stromca. Drogą gruntową szlak doprowadza nas do lasu. Tu rozwidlenie i słup z drogowskazami. W lewo prowadzi żółty szlak na Stromiec (ok. 700 m). W prawo przez las czarny szlak, okrążając leśne wzniesienie Stromca doprowadza nas do północnego zbocza i wyprowadza na otwartą przestrzeń, na łąki. W kierunku północnym, u dołu widoczna dolina potoku Ochotnica i ciąg zabudowań wsi Płoszczyna. Ponad wsią widoczne Chrośnickie Kopy, wchodzące w skład Grzbietu Południowego Gór Kaczawskich, z zalesionymi kopami: Ptasia, Lasek, Kopa, Grapa i Leśnica (wszystkie ponad 600 m) oraz dominującą Łysą Górą (707 m) i jej dwoma masztami antenowymi – po prawej stronie. Szlak wśród łąk sprowadza nas do wsi, gdzie po dojściu do drogi asfaltowej spotykamy szlak niebiski i wraz z nim skręcamy w prawo, by po przejściu ok. 550 m skręcić lewo, w kierunku cmentarza, który mijamy i polną drogą gruntową docieramy do lasu. Tu dochodzimy do szerokiej utwardzonej asfaltem drogi pożarowej asfaltowej. Szlak niebiski skręca w prawo, a nasz czarny w lewo, w górę. Po przejściu ok. 400 m skręcamy w górę, w leśną drogę gruntową, by osiągnąć Grodzisko.
Sporządził: Andrzej Mateusiak, maj 2019 r.

W Wieży Książęcej w Siedlęcinie można zobaczyć makietę Grodziska oraz model płuczki do płukania złota. Zachęcamy wszystkich do odwiedzenia tego miejsca i wyruszenia na szlak celem zobaczenia pozostałości Grodziska w terenie.