Wśród działań podjętych w ramach realizacji programu ,,Zieloną drogą do Europy’’ znalazło się wiele elementów trwałych, które będą służyć mieszkańcom naszej gminy także w przyszłości. Jednym z nich jest projekt ścieżki przyrodniczej wokół Góry Wapiennej w Płoszczynce, dlatego korzystając z okazji, chcemy zachęcić wszystkich planujących niedzielny wypoczynek w okresie letnim do zapoznania się z tym uroczym zakątkiem naszej gminy. Zainstalowane tablice informacyjne z pewnością zainteresują swoją treścią nie tylko najmłodszych uczestników takiej wyprawy. Całkowita długość trasy wynosi 2,5 km, składa się z 5 przystanków, a czas jej przejścia łącznie ze zwiedzaniem i odpoczynkami wynosi około 3 godzin. Jest to trasa łatwa i przyjemna, co nie pozostaje bez znaczenia, jeśli planujemy naszą wędrówkę z całą rodziną. Ścieżka rozpoczyna się w osadzie Płoszczynka i biegnie przez lasy porastające Górę Wapienną. W drzewostanie gospodarczym ukryte są piece wapienne pochodzące z przełomu XVIII i XIX wieku oraz wyrobiska wapieni i łupków. Można tam podziwiać okazałe buki i świerki oraz rzadkie w naszych lasach jodły. Wędrując, zaznajomimy się także z pracą leśników, zobaczymy, jakie zabiegi ochronne stosują, aby zachować lasy w formie najbardziej zbliżonej do stanu naturalnego. Ze zboczy Góry Wapiennej możemy podziwiać piękną panoramę Karkonoszy, Gór Izerskich i Gór Kaczawskich. Przy odrobinie szczęścia możemy spotkać tu wiele interesujących gatunków roślin oraz przedstawicieli fauny zamieszkującej obszar Parku Krajobrazowego Doliny Bobru.
- PRZYSTANEK nr 1 - PŁOSZCZYNKA
Płoszczynka powstała w XVIII wieku jako kolonia Płoszczyny. Początkowo była tu tylko karczma przy drodze, która cieszyła się sporą popularnością i nosiła oryginalną nazwę Buschkretscham. W pobliżu karczmy z czasem wyrosła osada, która w 1786 roku liczyła już 13 domów. W 1825 roku podawano, że Płoszczynka jest znana z sadownictwa i handlu owocami, głównie wiśniami i jabłkami. Była tu także szkoła ewangelicka, obsługiwana przez nauczyciela z Czernicy. Pomimo że Płoszczynka była kolonią Płoszczyny, była bardziej znana turystom. Wynikało to z faktu istnienia na przełęczy gospody, która pełniła także rolę schroniska.
- PRZYSTANEK nr 2 - PIECE WAPIENNE
Na Górze Wapiennej znajdują się ruiny wapienników z XVIII i XIX wieku, które służyły do wypalania wapieni wydobywanych w pobliskich kamieniołomach. Pierwszy piec powstał w latach 1779-1780, drugi w 1843 roku. Początkowo wypalano wapno drewnem, następnie przebudowano piece tak, aby do wypalania używać węgla kamiennego. Po przeciwległej stronie znajdują się fundamenty zabudowań mieszkalnych użytkowanych prawdopodobnie przez pracowników wapienników. Pozostałością po mieszkańcach są również zdziczałe obecnie drzewa owocowe oraz dwa kasztanowce. Pozyskiwany surowiec – wapno palone, był następnie stosowany w przemyśle szklarskim, ceramicznym, metalurgii i przede wszystkim do wyrobu zaprawy murarskiej. Wapno znajduje także zastosowanie w przemyśle papierniczym oraz chemicznym do produkcji karbidu, sody i nawozów mineralnych
- PRZYSTANEK nr 3 - AMBONA I PUŁAPKI FEROMONOWE
W okolicy Góry Wapiennej żyje wiele zwierząt łownych: jelenie, sarny, dziki, zające i lisy. W lesie umieszczono paśnik i w okresie zimowym prowadzi się tu regularne dokarmianie zwierząt. Na zboczach góry umieszczono ambonę, z której wypatrywać można zwierzęta oraz podziwiać panoramę Karkonoszy i Kotliny Jeleniogórskiej. W pobliżu ambony leśniczy zawiesił pułapki feromonowe służące do zwalczania kornika drukarza i rytownika. Pułapki zawierające feromon zawiesza się głównie w lasach świerkowych. Zwabione zapachem owady poprzez otwory w rurze wpadają do butelki. Walkę z kornikiem prowadzi się również metodą rotacyjną poprzez wycinanie drzew trocinowych.
- PRZYSTANEK nr 4 - WYROBISKA STARYCH KAMIENIOŁOMÓW
Wyrobiska są pozostałością po eksploatacji wapieni i łupków. Surowiec był wypalany w pobliskich wapiennikach. Wyrobiska mają kilka poziomów wydobywczych z urwistymi ścianami skalnymi, wąwozami i skałkami. Na dnie występują niewielkie okresowe stawy o intensywnym zielonym zabarwieniu wody, kontrastującym z kolorytem ścian wyrobiska. Obecnie są porośnięte lasem o znacznym udziale świerka, buka i klonu. Płoszczynka leży na styku dwóch formacji geologicznych. Od północy i północnego wschodu ciągną się górnokarbońskie margle ilaste i wapienie margliste oraz piaskowce kwarcytowe i zlepieńce. Od południowego zachodu znajdują się kambryjskie łupki z grafitem, soczewa marmurów kalcytowych, a także staropaleozoiczne ryolity i zieleńce.
- PRZYSTANEK nr 5 - LAS BUKOWY Z DOMIESZKĄ JODŁY
Górę Wapienną porasta dobrze zachowany las bukowy z domieszką jawora i lipy, ale spotkać można również pojedyncze piękne okazy jodły. Dawna rabunkowa gospodarka leśna sprawiła, że drzewo to nie należy już w Sudetach do zbyt częstych. Jeszcze 80 lat temu jodła tworzyła wraz z bukiem zwarte drzewostany w reglu dolnym, co obecnie należy już do zjawisk sporadycznych. W leśnictwie Płoszczyna pozyskuje się corocznie nasiona buka, które następnie przekazuje się do Banku Genów Leśnych w Kostrzycy. Nasiona służą do produkcji sadzonek potrzebnych do zalesiania rodzimych lasów. Kierując się dalej w stronę południowego zbocza Góry Wapiennej, można podziwiać panoramę Gór Izerskich, widoczne są zabudowania Siedlęcina, na pierwszym planie zabudowania dawnego dworu górnego. W tej części lasu klonowego i świerkowego na śródleśnej polanie została założona uprawa dębu i buka. Młode sadzonki tych drzew są zabezpieczone specjalną siatką przed zgryzaniem przez leśne zwierzęta. Odpowiednio pielęgnowane za kilka lat przekształcą się w piękny młodnik.