W dokumentach po raz pierwszy Siedlęcin pojawił się w 1305 roku, wymieniony w księdze czynszowej biskupstwa wrocławskiego, jako wieś posiadająca kościół i to dość bogato uposażony w ziemie. Była to wieś rycerska, o czym świadczy zachowana siedziba właściciela. Przypuszczano, że mógł to być sam książę Henryk I Jaworski lub jeden z dostojników jego dworu. W 1521 roku jako właścicieli wieży wymieniano ród Schaffgotschów. Dalsze dzieje wsi są dość niejasne. Wiadomo, że ucierpiała podczas wojny 30-letniej, m. in. podczas przemarszu lisowczyków w listopadzie 1622 roku.

W dobrach hrabstwa Schaffgotschów wieś pozostawała w latach 1732-1945. W 1742 roku zbudowano we wsi drewniany ewangelicki dom modlitewny. Już w pierwszej połowie XIX wieku Siedlęcin bywał celem wędrówek turystów i mieszkańców Jeleniej Góry. W drugiej połowie docierano tu często powozami lub pieszo przez Gapy. Większą popularność wśród turystów Siedlęcin uzyskał po przeprowadzeniu w 1906 roku linii kolejowej z Jeleniej Góry do Lwówka Śląskiego i zbudowaniu tu stacji, a potem po utworzeniu w latach 20-tych jezior zaporowych na Bobrze i zbudowaniu trasy turystycznej z Jeleniej Góry wzdłuż rzeki, wreszcie po wzniesieniu „Perły Zachodu”.
opracował Marcin Papaj