Chrośnica jest bez wątpienia jedną z najładniejszych miejscowości w okolicy. Malowniczo położona pomiędzy jednymi z najwyższych kulminacji Gór Kaczawskich - Łysej Góry i Okola jest idealnym miejsce dla wszystkich szukających odpoczynku. Rozsiane wzdłuż Chrośnickiego Potoku zabudowania wioski to przede wszystkim typowe domy sudeckie niemal wcinające się w zbocza otaczających gór. To właśnie tutaj swoje miejsce na ziemi znaleźli ludzie, którzy w całym regionie poprzez własne dzieła sławią Chrośnicę. Sama osada historycznie sięga XIII wieku.

Schowana w górach stanowiła przez wiele lat azyl dla wielu uciekinierów, którzy w wyniku prześladowań religijnych musieli opuścić swoje domostwa i uciekać w trudno dostępne rejony. Tam w zaciszu sprawowali swoje obrządki, a śladami ich pobytu do dnia dzisiejszego są nazwy grup skalnych w okolicy np. Kazalnica czy Czarcia Ambona. Widziany już z daleka hełm wieży kościoła to główny wyróżnik w panoramie okolicy i najważniejszy punkt spotkań mieszkańców. To właśnie przy tutejszym kościele znajduje się największe skupisko krzyży pojednania w okolicy. W kościelnym murze i jego otoczeniu oraz na kościele znajduje się ich aż pięć. Trudno w to uwierzyć, że w tak małej i wydawać by się mogło od zawsze spokojnej miejscowości, doszło do tylu tajemniczych wydarzeń. Na pewno trzeba się tu wybrać i samemu sprawdzić czy coś zostało z zaklętych w kamienne krzyże mrocznych dziejów starej Chrośnicy.
opracował Marcin Papaj

W dawnych czasach Dziwiszów słynął z wydobycia złota. Do dnia dzisiejszego świadczą o tym liczne ślady górnicze z minionych epok w postaci jam i zagłębień, które możemy odnaleźć w najbliższej okolicy. Nawet przepływający przez wieś potok nosi nazwę Złotucha. Pierwsze potwierdzone informacje o górnikach szukających w tym rejonie złota pochodzą z XIV wieku. W księgach kościelnych pojawia się wówczas informacja dotycząca fundacji kościoła św. Wawrzyńca – patrona m.in. górników i poszukiwaczy minerałów. W czasach nowożytnych wydobycie złota przestało

być opłacane i zaprzestano jego pozyskiwania. Dalszy rozwój Dziwiszów zawdzięcza położeniu przy głównym szlaku handlowym pomiędzy Jelenią Górą a Legnicą oraz pracom górniczym przy wydobywaniu rud żelaza, ołowiu i miedzi. Dzisiaj wioska stanowi popularny cel wycieczek mieszkańców pobliskiej Jeleniej Góry. Szczególnymi względami cieszy się wzniesienie Łysa Góra, z której przy dobrej pogodzie rozpościera się jedna z ładniejszych panoram na całe pasmo Karkonoszy, Rudaw Janowickich oraz Pogórza Kaczawskiego. Zimą na Łysą Górę ściągają amatorzy białego szaleństwa by na bardzo dobrze przygotowanych stokach szusować po zboczach góry.
opracował Marcin Papaj

Jest takie miejsce na ziemi, gdzie czas płynie tak wolno jak wolno płynie leżąca w samym sercu Gór Kaczawskich Chrośnicki Potok (Lipka). To właśnie na brzegach tej małej rzeczki „przycupnęła” już w początkach średniowiecza Czernica. Ta urokliwa miejscowość należy do najstarszych wsi Gór Kaczawskich. Pierwsze informacje dotyczące osady pochodzą z dokumentu fundacyjnego kościoła św. Michała Archanioła z 1273 roku. Gotycki kościół stoi w Czernicy do dnia dzisiejszego i stanowi jedną z ważniejszych atrakcji w regionie. Przez długie lata miejscowość była

w posiadaniu najznamienitszych rodów szlacheckich, co zaowocowało kilkoma ważnymi obiektami w wiosce. Najważniejszym jest eklektyczny pałac – obecnie własność prywatna – pamiętający jeszcze czasu renesansu. W 1552 roku urodził się w nim jeden z największych przedstawicieli rodu Schaffgotschów - Christoph, do którego należała większość Kotliny Jeleniogórskiej, Karkonoszy i Gór Izerskich. Tuż przy pałacu znajduje się kościół parafialny, a naprzeciwko niego ostatni ślad po dawnym kościele ewangelickim – dzwonnica. W murze kościelnym znajduje się jeden z czterech krzyży pojednania w Czernicy. Podobno ustawiono go na pamiątkę bratobójczego pojedynku. Jedyny w swoim rodzaju kamienny krzyż z rytem pistoletu (bandolet z zamkiem kołowo - krzosowym z XVII wieku) odnajdziemy w dolnej części wsi w pobliżu drogi do Nielestna.
opracował Marcin Papaj

Janówek, w przeciwieństwie do sąsiednich wsi, nie ma dobrze opracowanych dziejów. Powodem może być fakt, że leżąc pomiędzy trzema bardzo starymi wsiami, sam pozostał małą osadą, w której nie było kościoła, a więc nie pojawił się w kronikach.  Wieś wcześnie stała się silnym ośrodkiem reformacji, bowiem pierwszy odnotowany fakt w jej dziejach odnosi się do buntu chłopów, który wybuchł tu w latach 1588-89 i objął też okoliczne wsie. Trudne warunki naturalne powodowały, że większość mieszkańców musiała szukać środków do życia poza rolnictwem.

Była to, więc dość uprzemysłowiona, chociaż niewielka osada. Często zmieniali się właściciele Janówka. Pomimo ładnego położenia wieś nie przekształciła się w letnisko i nie budziła większego zainteresowania turystów. Podobnie wyglądała sytuacja po 1945 roku, spadła tylko nieco liczba mieszkańców, ale od lat jest ustabilizowana.
opracował Marcin Papaj